Film dokumentalny inscenizowany
Rok produkcji: 2012
Czas trwania: 60 min.
Scenariusz i reżyseria: Grzegorz Królikiewicz
Zdjęcia: Stanisław Ścieszko, Rafał Wróblewski, Zdzisław Kaczmarek, Stanisław Ścieszko JR
Montaż: Rafał Salata
Asystent montażysty: Justyna Król
Dźwięk: Michał Kosterkiewicz
Oprawa muzyczna: Jerzy Goryszewski
Producent wykonawczy: Studio Filmowe „N” Sp. z o.o.
Koprodukcja: Telewizja Polska S.A.
Współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej
Trailer:
Antoni Heda – dowódca oddziału AK na kielecczyźnie, nadał sobie pseudonim „Szary”. Co za zastanawiający kontrast pomiędzy tym pseudonimem a niezwykłością jego czynów i postaw.
Przez całą okupację niemiecką „Szary” walczył wraz z młodziutkimi partyzantami, broniąc bezbronnej ludności cywilnej. Po wojnie, w sierpniu 1945 roku, zaatakował ubeckie więzienie w Kielcach, rozbił je i wyprowadził na wolność 700 patriotów, torturowanych i maltretowanych…
W odwecie za tę akcję „Szary” został skazany na karę śmierci czterema wyrokami i do dziś nie wiadomo dokładnie, jakim cudem ocalił życie.
W 1956 roku, kiedy wypuszczono go na wolność – wolność, o której wiedział, że nie jest wolnością – zaczął gromadzić wokół siebie dawnych podkomendnych, by budować w zniewolonej Polsce przyczółek patriotyzmu, pielęgnując pamięć o bohaterach, prześladowanych i przemilczanych przez komunistyczne władze.
W miarę jak jego ciało gaśnie, przybywa coraz więcej tego, co można by nazwać ujawnianiem energii duchowej, którą ten człowiek siał wokół siebie i pozostawił w spadku.
Z powodu dwukrotnie blokowanej możliwości realizacji, produkcja filmu wydłużyła się do czterech lat. W tym czasie umarło wielu z jego żołnierzy. Resztka tych ludzi stanęła do ostatniego apelu ludzi żywych, przed tą kamerą.
Ich relacje, oprócz faktów, zawierają też te elementy wspomnień, które zaprzeczają ścisłym danym historycznym, ale z uszanowania dla dramatu pamięci ludzkiej, która często błądzi, zostały one zachowane. Ponieważ nie tylko te zdarzenia w których „Szary” brał udział są istotne, ale również szczególna atmosfera wyobraźni społecznej, która nieraz wręcz żąda od swoich bohaterów, by uczestniczyli w czynach nie realnych, ale wyobrażonych przez ludzi. Tak powstaje mit.
podziękowania:
jodla